Η νέκρωση της μηριαίας κεφαλης (ισχίο) οδηγεί στην καταστροφή της άρθρωσης του ισχίου και σε λειτουργικά προβλήματα για τον ασθενή (πόνος, δυσκαμψία, δυσκολία βάδισης, κ.λπ.). Συνήθως η νόσος ξεκινά από την διαταραχή της αιματώσεως της μηριαίας κεφαλης με αποτέλεσμα την νέκρωση της μηριαίας κεφαλης. Σαν επακόλουθο αυτής της νέκρωσης είναι η δημιουργία καταγμάτων στην κεφαλη στα σημεία φόρτισης αυτής και αλλαγή στην σφαιρικότητα της κεφαλης. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η αρθρίτιδα στην περιοχή του ισχίου και η καταστροφή της άρθρωση.
Η αιτιολογία της νόσου δεν είναι γνωστή μέχρι σήμερα. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν την μηριαία κεφαλη στην νέκρωση όπως το αλκοόλ, η κορτιζόνη, δρεπανοκυτταρική αναιμία, τραύμα κ.λπ.
Ανάλογα με την καταστροφή της μηριαίας κεφαλης από την αρχή της νόσου μέχρι και την πλήρη καταστροφή της υπάρχει στειροποίηση από την όποια κρίνεται και η αντιμετώπιση της νόσου.
Γενικά εάν υπάρχει ασθενής με πόνο στο ισχίο ο οποίος δεν υποχωρεί πρέπει να ελέγχεται η πιθανότητα αυτή. Πολλές φορές όμως μπορεί η ακτινολογική εικόνα να είναι αυτή που μας αποκαλύπτει την ασθένεια γιατί ο ασθενής παραπονείται όχι για πόνο αλλά για δυσκολία στην βάδιση.
Ο ακτινολογικός έλεγχος η μαγνητική τομογραφία και το σπινθηρογράφημα των οστών είναι ο εργαστηριακός έλεγχος που μας αποκαλύπτει την πάθηση.
Πρέπει να γίνει διαφοροδιαγνωση από την παροδική οστεοπόρωση γιατί τα αρχικά σταδία της νόσου είναι σχεδόν ιδία.
Η θεραπεία είναι χειρουργική και εξαρτάται από τα σταδία που βρίσκεται η νόσος. Εάν δεν έχει αλλοιωθεί η σφαιρικότητα της κεφαλης οι τρυπανισμοί και η αποφυγή φόρτισης είναι ίσως η επιλογή του χειρουργείου για θεραπεία της νόσου. Σε περίπτωση αλλοίωσης του σχήματος της κεφαλης και αρθρίτιδα η ολική αρθροπλαστικη του ισχίου είναι η ενδεδειγμένη χειρουργική θεραπεία.